2024 Auteur: Kevin Dyson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 23:43
Prostaatkanker is het op één na meest voorkomende kankertype. Elk jaar ontdekken meer dan 250.000 mannen in de VS dat ze het hebben. Het goede nieuws is dat de meeste mensen met prostaatkanker 5 jaar of langer zullen leven. Dat komt omdat artsen kunnen screenen op prostaatkanker en het kunnen opvangen voordat het zich verspreidt. Ook groeien veel prostaatkankers langzaam.
Maar prostaatkanker heeft ook de grootste raciale verschillen van alle vormen van kanker. Niet-Spaanse zwarte mannen hebben meer kans dan niet-Spaanse blanke mannen om erachter te komen dat ze prostaatkanker hebben. Zwarte mannen krijgen zelfs vaker prostaatkanker dan mensen van andere rassen of etniciteiten.
Hoewel de meeste mensen die prostaatkanker krijgen er niet aan overlijden, zijn de sterftecijfers het hoogst bij zwarte mannen. Hun sterftecijfer door prostaatkanker is meer dan het dubbele van dat van blanke mannen. Het is niet precies duidelijk waarom deze verschillen bestaan, maar het is waarschijnlijk te wijten aan een mix van sociale en omgevingsfactoren, of sociale determinanten van gezondheid.
Wat zijn sociale determinanten van gezondheid?
Sociale gezondheidsdeterminanten verwijzen naar de omstandigheden op alle plaatsen waar je tijd doorbrengt. Ze omvatten de omstandigheden waar je woont, waar je werkt en waar je naar school gaat. Ze omvatten ook de plaatsen waar u uw vrije tijd doorbrengt.
Sociale determinanten kunnen je gezondheid op veel manieren beïnvloeden. Enkele voorbeelden van deze factoren zijn:
- Huisvesting
- Vervoer
- Buurten
- Racisme en discriminatie
- Geweld
- Onderwijs
- Vacatures
- Inkomen
- Toegang tot gezonde voeding
- Toegang tot en mogelijkheid om te oefenen
- Vervuiling
- Onderwijs
- Taal en geletterdheid
Samen kunnen deze het risico en de uitkomst van uw prostaatkanker beïnvloeden.
Sociale determinanten en risico op prostaatkanker
Experts weten nog steeds niet precies waarom zwarte mannen vaker prostaatkanker krijgen dan blanke mannen. Er zijn enkele onderzoeken die ons hier meer over vertellen en helpen verklaren waarom het zou kunnen gebeuren.
Eén ding om in gedachten te houden is dat artsen niet echt weten waarom iemand prostaatkanker krijgt. Het gebeurt wanneer cellen in de prostaat zodanig veranderen dat ze meer groeien dan zou moeten. Naarmate de cellen groeien, kunnen ze andere weefsels in de buurt binnendringen. Ze kunnen ook loskomen van de tumor en zich verspreiden naar andere delen van het lichaam.
Sommige factoren die het risico op prostaatkanker verhogen, zijn:
- Ouderdom
- Familiegeschiedenis
- Obesitas
- Race
Studies hebben aangetoond dat de sociaaleconomische status van een persoon ook van invloed is op het risico op prostaatkanker. Sociaal-economische factoren zijn onder meer:
- Inkomen
- Onderwijs
- Werkgelegenheid
- Gemeenschapsveiligheid
- Sociale steun
Omdat ras en sociaaleconomische status vaak met elkaar verbonden zijn, is het mogelijk dat deze factoren verklaren waarom zwarte mannen vaker prostaatkanker krijgen. Mensen met een lagere sociaaleconomische status lopen een groter risico op een algehele slechte gezondheid en kanker, waaronder prostaatkanker. Tegelijkertijd wordt prostaatkanker echter vaker gediagnosticeerd bij mensen met een hogere sociaaleconomische status. Dit kan zijn omdat mensen met meer inkomen, opleiding en ondersteuning vaker toegang hebben tot gezondheidszorg en screening.
Sociale determinanten en screening en zorg voor prostaatkanker
Het is moeilijk te zeggen hoe sociale determinanten van gezondheid en ras de screening en zorg voor prostaatkanker beïnvloeden. Sommige deskundigen suggereren dat zwarte mannen minder kans hebben op PSA-screening. PSA staat voor prostaatspecifiek antigeen. Het is een eiwit dat zowel normale als kankerachtige prostaatcellen maken. Mensen met prostaatkanker hebben vaak een hoge PSA. Dus artsen gebruiken het om mensen te vinden die mogelijk meer moeten worden getest. Omdat er risico's en voordelen zijn, is het niet duidelijk wie PSA-tests moet ondergaan. Volgens de huidige richtlijnen moeten mannen erover praten met hun arts om hen te helpen beslissen of ze PSA-tests moeten ondergaan en op welke leeftijd ze moeten beginnen.
Het is logisch dat mensen die minder toegang hebben tot gezondheidszorg vanwege een gebrek aan verzekering of andere factoren, minder snel een PSA-test zouden krijgen. Ze kunnen ook minder vaak of later PSA-testen ondergaan, waardoor de kans groter is dat ze prostaatkanker vinden nadat het gevorderd en moeilijker te behandelen is. Het is aangetoond dat sociale determinanten een rol spelen in het stadium van prostaatkanker bij diagnose. Deze factoren zijn onder meer:
- Armoede
- Gebrek aan opleiding
- Immigratiestatus
- Gebrek aan ondersteuning
- Sociaal isolement
Maar sommige onderzoeken die naar PSA-tests bij zwarte mannen hebben gekeken, suggereren dat ze eigenlijk meer kans hebben dan blanke mannen om PSA-tests te ondergaan. Jonge zwarte mannen werden ook vaker gescreend op prostaatkanker in vergelijking met blanke mannen van dezelfde leeftijd. Bij zwarte mannen is de kans op PSA-testen groter als je meer tijd op school hebt doorgebracht en regelmatig naar de dokter bent geweest. Omdat artsen weten dat zwarte mannen een groter risico lopen op prostaatkanker, is de kans groter dat ze eerdere PSA-tests aanbevelen.
Een ander onderzoek wees uit dat zwarte mannen vaker een verwijzing kregen naar een uroloog, een arts die gespecialiseerd is in urinewegaandoeningen. Hoewel zwarte mannen vaker worden gescreend, is het mogelijk dat ze nog steeds niet zoveel worden gescreend als ze zouden moeten krijgen vanwege hun verhoogde risico op prostaatkanker. Er zijn ook aanwijzingen dat zwarte mannen niet zo vaak voor hun prostaatkanker worden behandeld als blanke of Aziatische mannen.
Sociale determinanten en uitkomsten van prostaatkanker
Socio-economische factoren beïnvloeden de overlevingskans van prostaatkanker. Mensen die in armere gemeenschappen leven, hebben een grotere kans om eraan te overlijden. Bovendien hebben zwarte mannen meer dan twee keer zoveel kans als blanke mannen om te overlijden aan prostaatkanker. Maar er zijn aanwijzingen dat deze verschillen die verband houden met ras verdwijnen als rekening wordt gehouden met het inkomen.
Een studie wees uit dat zwarte mannen geen verhoogd risico hadden om te overlijden aan prostaatkanker in vergelijking met blanke mannen, wanneer hun prostaatkanker zich in een vergelijkbaar stadium bevond. Ze concludeerden dat verschillen in uitkomsten van prostaatkanker niet het gevolg zijn van ras, maar van andere externe factoren die vaak verband houden met ras. Zwarte mannen hebben ook meer kans om te overlijden aan andere gezondheidsproblemen, zoals hartaandoeningen. Dit houdt waarschijnlijk opnieuw verband met verschillen in sociale determinanten van gezondheid, waaronder toegang tot gezondheidszorg en behandeling.
Moet ik me laten screenen op prostaatkanker?
In het licht van dit alles vraag je je misschien af of je gescreend moet worden op prostaatkanker, vooral als je een groter risico loopt vanwege je ras, sociaaleconomische status of andere factoren. De U. S. Preventive Services Task Force beveelt aan dat mannen van 55 tot 69 jaar zelf beslissen. Dat komt omdat, hoewel screening prostaatkanker kan opvangen voordat ze erger worden of zich verspreiden, het ook kan leiden tot onnodige biopsieën en behandeling van kankers die geen probleem zouden hebben veroorzaakt.
Behandeling van prostaatkanker heeft ook risico's op complicaties, waaronder incontinentie en erectiestoornissen. Dus mannen moeten samenwerken met hun artsen om te beslissen wat goed voor hen is. Deze richtlijnen zeggen ook dat het niet duidelijk is of zwarte mannen meer baat hebben bij screening dan iemand met een gemiddeld risico op prostaatkanker. De richtlijnen voor screening houden geen rekening met andere sociale determinanten van gezondheid.
Het National Comprehensive Cancer Network zegt wel dat zwarte mannen op jongere leeftijd met hun artsen moeten gaan praten over screening op prostaatkanker. Als u denkt dat u een groter risico loopt op prostaatkanker vanwege uw ras of andere factoren, overweeg dan om er al op 40-jarige leeftijd met uw arts over te praten. Uw arts kan u helpen de risico's en voordelen van screening op prostaatkanker af te wegen in uw geval.
PSA-testen worden vergoed door de ziektekostenverzekering. Als je geen ziektekostenverzekering hebt en je wilt laten screenen, zoek dan naar gratis screenings op prostaatkanker bij jou in de buurt.
Aanbevolen:
Preventie van de ziekte van Alzheimer: 7 tips om uw risico op het krijgen van de ziekte van Alzheimer te verlagen
Alzheimer is een van de ziekten die mensen het liefst willen vermijden, en met een goede reden. Er is geen bewezen manier om het te voorkomen. Maar er is veel dat u kunt doen om uw kans om het te krijgen te verkleinen. Artsen weten niet precies waarom de ziekte sommige mensen treft en andere niet, waarom het in de loop der jaren erger wordt, of hoe het te genezen.
Wat is een sociale angststoornis of sociale fobie?
We kennen allemaal het gevoel nerveus of ongemakkelijk te zijn in een sociale situatie. Misschien ben je dichtgeklapt toen je iemand nieuw ontmoette of zweethanden kreeg voordat je een grote presentatie gaf. Spreken in het openbaar of een kamer vol vreemden binnenlopen is niet voor iedereen even spannend, maar de meeste mensen kunnen er wel doorheen komen.
Geestelijke gezondheid: hoe het uw lichamelijke gezondheid beïnvloedt
Hoewel geest en lichaam vaak als gescheiden worden beschouwd, zijn mentale en fysieke gezondheid in feite nauw met elkaar verbonden. Een goede geestelijke gezondheid kan een positieve invloed hebben op uw lichamelijke gezondheid. In ruil daarvoor kan een slechte geestelijke gezondheid een negatieve invloed hebben op uw lichamelijke gezondheid.
Sociale angststoornis, sociale fobie versus verlegen zijn - WebMD
Veel mensen zijn een beetje verlegen, maar mensen met een sociale angststoornis (ook wel sociale fobie genoemd) kunnen in eenvoudige sociale situaties overweldigd raken door angst. Peter (niet zijn echte naam) was een slimme, slimme zakenman met een doctoraat en een mooie toekomst.
Rassenverschillen bij borstkanker
Jasmine Souers was 25 toen ze afscheiding uit haar tepels zag. Bezorgd ging ze het nakijken. Aanvankelijk verwierpen haar artsen de mogelijkheid van borstkanker en zeiden ze dat ze 'te jong' is. Ze voelde geen klontjes. Een mammogram - een soort borströntgenfoto - en een echo - een scan die gebruikmaakt van geluidsgolven - vertoonden geen tekenen van kanker.