Postpartumdepressie: impact op het gezin en ondersteuning

Inhoudsopgave:

Postpartumdepressie: impact op het gezin en ondersteuning
Postpartumdepressie: impact op het gezin en ondersteuning
Anonim

jan. 1, 2001 - Toen de vrouw van David Resnick, Susan, na de geboorte van hun tweede kind een ernstige postpartumdepressie kreeg, stortte de wereld van het paar in. "Ik ging in overlevingsmodus", zegt David Resnick. "Ik had een vrouw die duidelijk ziek was, een baby van vier maanden en een dochtertje van drie."

Om het nog erger te maken, doemden ook andere familiecrises op. "Destijds werd bij mijn moeder eierstokkanker in stadium IV vastgesteld, de moeder van mijn vrouw had een slechte rug en mijn schoonzus die verderop in de straat woont, had net een tweeling", zegt David. "Er waren niet veel familieleden om ons te helpen."

Volgens het National Institute of Mental He alth ervaart naar schatting één op de tien nieuwe moeders een postpartumdepressie of PPD. Behalve de timing van de ziekte en de levendige, verontrustende gedachten over het kwetsen of doden van de baby die sommige vrouwen ervaren, weerspiegelen de symptomen van PPD verder die van een ernstige depressie. Symptomen kunnen zijn: slaapstoornissen, vermoeidheid, verdriet, verlies van interesse, veranderingen in eetlust, gewichtsverlies of -toename, moeite met concentreren of beslissingen nemen, prikkelbaarheid, opwinding, gevoelens van waardeloosheid en zelfmoordgedachten.

Zoals David Resnick al snel ontdekte, is de informatie en ondersteuning voor de mannelijke partners van vrouwen met PPD mager. Een studie gepubliceerd in het juli/augustus nummer van The American Journal of Maternal/Child Nursing gaf aan dat de partners van vrouwen die aan PPD lijden vaak overweldigende frustratie, angst, woede, wrok, verwarring en isolement voelen. "Als man is het heel moeilijk om met al die emoties om te gaan", zegt David.

Een diagnose krijgen kan ook een probleem zijn. Susan Resnick ging eerst naar haar huisarts voor hulp, maar hij miste de diagnose. "Hij zei dat ik op vakantie moest", zegt Susan Resnick. Maar het stel wist dat er meer aan de hand was dan een vakantie kon genezen.

PPD wordt vaak verward met de zogenaamde "babyblues", gekenmerkt door huilerigheid, angst, prikkelbaarheid en vermoeidheid die meestal binnen 10 dagen na de bevalling eindigen. Maar in tegenstelling tot de babyblues, kan PPD op elk moment - zelfs maanden - na de bevalling ontstaan en een jaar of langer aanhouden als het niet wordt behandeld. Terwijl artsen speculeren dat PPD verband houdt met complexe fysiologische veranderingen die optreden in het lichaam van de moeder na de bevalling van haar baby, blijft de exacte oorzaak onbekend.

De ervaring van de Resnicks is niet uniek, zegt Sandra Thomas, PhD, directeur van het doctoraatsprogramma in verpleegkunde aan de Universiteit van Tennessee, en de onderzoeker wiens studie werd gepubliceerd in het verpleegkundig tijdschrift. Thomas merkte soortgelijke struikelblokken op voor de acht PPD-getroffen paren die in haar onderzoek waren opgenomen. Ze kregen van artsen te horen: "Oh, alle nieuwe moeders zijn in tranen. Maak je geen zorgen", zegt ze. Thomas is van mening dat de studie de behoefte aan meer PPD-paraatheid onder gezondheidswerkers onderstreept.

Wendy Davis, PhD, een psychotherapeut en de staatscoördinator van Oregon en Idaho voor Postpartum Support International, is het daarmee eens. Veel zorgprofessionals hebben onvoldoende opleiding, zegt ze. Davis zegt dat PPD 12 jaar geleden niet werd behandeld in haar eigen doctoraatsprogramma. Zoals velen had ze een persoonlijke PPD-spoedcursus toen deze oplaaide na de geboorte van haar eerste kind.

Focus op het tastbare

"Mijn moeder had destijds veel kanker", zegt David Resnick. "Ik keek naar hoe mijn vader mijn moeder steunde, en dat werd een rolmodel." Hij zegt dat hij begreep dat PPD een ziekte was, zoals kanker, en niet de schuld van zijn vrouw. "Ik probeerde medelevend te zijn", zegt hij.

David Resnick zegt dat hij maar zoveel kon doen om zijn vrouw psychologisch te helpen, dus concentreerde hij zich op tastbare dingen - de afwas doen, de kinderen aankleden. Op sommige avonden hield hij haar vast, streelde haar haar en verzekerde haar dat alles goed zou komen. Andere nachten sliep hij op de slaapbank naast het draagbare wiegje van zoontje Max, om het gehuil van de baby te kalmeren en te proberen stil te blijven zodat zijn vrouw kon slapen. "Iedereen zegt dat mijn man een heilige was", zegt Susan Resnick.

De enige plaats waar David Resnick steun kreeg, was bij het kleine advocatenkantoor waar hij toen werkte. Toen hij minder uren moest werken om zijn gezin te helpen, pakten collega-advocaten en zijn secretaresse de achterstand op. "Nu werk ik voor een veel groter advocatenkantoor, en ik denk dat het hier moeilijker zal zijn", zegt hij.

Hulp krijgen

Het is belangrijk om te erkennen dat PPD waarschijnlijk alle leden van het gezin treft. Als het onbehandeld blijft, kan het het vertrouwen van een vrouw in haar vermogen om een goede moeder te zijn, ondermijnen. PPD kan ook de relatie van een paar verscheuren, vooral wanneer de communicatie uitv alt en de hoop opraakt. En het kan ook langdurige effecten hebben op de baby. Studies suggereren dat baby's die worden opgevangen door depressieve moeders later in hun leven sociale, emotionele en cognitieve problemen vertonen.

Uiteindelijk vond Susan Resnick een psychotherapeut-verpleegkundige die haar PPD herkende en met haar samenwerkte om het te behandelen. Met een combinatie van gesprekstherapie en antidepressiva kwam ze eindelijk uit de duisternis waar ze bijna een jaar had doorgebracht. En David Resnick zegt dat counseling hem hielp een evenwichtig leven te hervatten.

Het is vier jaar geleden dat baby Max werd geboren, en de dagen dat PPD het leven van de Resnicks regeerde zijn voorbij. Hoewel het een van de meest uitdagende tijden in hun huwelijk was, zeggen zowel Susan als David Resnick dat er iets goeds uit voortkwam. Susan Resnick schreef zelfs een memoires over haar moeilijke ervaring, getiteld Sleepless Days, waarvan ze hoopt dat ze andere PPD-patiënten zal helpen beseffen dat ze niet alleen zijn.

Marie Stone is een freelance schrijver in Portland, Oregon, die schrijft over de gezondheid van de consument.

Aanbevolen:

Interessante artikelen
Oefeningen voor Pectus Excavatum: beste weddenschappen, aan de slag en meer
Lees verder

Oefeningen voor Pectus Excavatum: beste weddenschappen, aan de slag en meer

Pectus excavatum is een aandoening waarbij het borstbeen naar binnen groeit, waardoor de borst een ingestort uiterlijk krijgt. Ook bekend als trechterborst of verzonken borstkas, wordt het zowel bij kinderen als bij volwassenen aangetroffen, maar het wordt meestal opgemerkt wanneer een snelle groeispurt plaatsvindt tijdens de puberteit.

Brachydactylie: wat het is en wat het betekent voor uw gezondheid
Lees verder

Brachydactylie: wat het is en wat het betekent voor uw gezondheid

Brachydactylie is een aangeboren aandoening waarmee een persoon wordt geboren. Het leidt ertoe dat iemands vingers en tenen veel korter zijn dan gemiddeld in vergelijking met de algemene grootte van hun lichaam. Er zijn meerdere soorten brachydactylie die de vingers en tenen verschillend beïnvloeden.

Wat is een kinderarts? Wat ze doen, wanneer je er een zou moeten zien, wat te verwachten?
Lees verder

Wat is een kinderarts? Wat ze doen, wanneer je er een zou moeten zien, wat te verwachten?

Een kinderarts is een arts die gespecialiseerd is in de zorg voor kinderen vanaf de geboorte tot in de kindertijd. Kindergeneeskunde omvat een breed scala aan gezondheidsdiensten, van preventieve zorg tot het diagnosticeren en behandelen van verschillende ziekten en aandoeningen.